ΣΒΗΣΤΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ
Εσύ, γυναίκα που γυμνώθηκες
μπροστά μου
για να φρίξει η μοναξιά μου
απ’ τη γύμνια σου…
σβήσε τ’ όνομά μου.
Εσύ, λουλούδι που μαράθηκες
στο χώμα μου
για να πενθήσει η πεταλούδα
το φορτίο της ψυχής μου…
σβήσε τ’ όνομά μου.
Εσύ, θάλασσα που ήπιες
το νερό μου
για να σκάει αλμυρή
η γλώσσα μου στο κύμα…
σβήσε τ’ όνομά μου.
Εσύ, πέτρα που ντύθηκες
τον ήλιο μου
για να τυφλώνει ισχυρή
η ουσία μου τον πόνο…
σβήσε τ’ όνομά μου.
Σβήστε τ’ όνομά μου
για να γράψετε ένα στίχο.
Ό,τι αγάπησα ήταν ποίηση
αλλιώς δε θα μπορούσα να το πω.
ERASE MY NAME
You, woman who stripped
before me
so that my loneliness would scream deranged
by your nakedness…
erase my name.
You, flower who withered
in my soil
so that the butterfly would mourn
the burden of my soul…
erase my name.
You, sea who drank
my water
so that my salty tongue would burst
into the waves…
erase my name.
You, stone who dressed
my sun
so that my essense
would strongly blind pain…
erase my name.
Erase my name
as to write a verse.
Everything I loved was poetry
otherwise I would be mute.
Χωρίς τίτλο
Όταν σου λένε καρκίνος στον πνεύμονα
μεταστάσεις στο ήπαρ και το πάγκρεας
έχεις ακριβώς το χρόνο που χρειάζεσαι
για να διαπιστώσεις ότι
δε θα ξαναπάς στην Άνδρο
δε θα ξανακούσεις Φώτη Πολυμέρη
δε θα αρνηθείς ξανά να πεταχθούν
οι φουρκέτες της γιαγιάς σου.
Με την ολόδροση αυτή εγλυκάδα στα χείλη
κλείνεις τα μάτια σου γεμάτος μίσος
για την εξάρτηση του οίκου σου, της μουσικής σου
της μοναδικής προσωπικής σου ιστορίας
από πνεύμονες, ήπατα και παγκρέατα.
Untitled
When they tell you lung cancer
metastasized to the liver and pancreas
you have exactly the time you need
to realize that
you will never go to Andros again
you will never listen to Fotis Polymeris again
you will never refuse to throw away
your grandmother’s hairpins ever again.
With this cool sweetness on your lips
you close your eyes full of hatred
for the dependence of your home, your music
your unique personal story
from lungs, livers and pancreases.