Christina Lambousi | Greece

 

ΣΙΩΠΗ ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ

Όταν έσκαγε η λωρίδα στα πόδια μου                                                          
-oύτε εκείνο το “Προσοχή εύθραυστο”                                                         

δε σε σταμάτησε-                                                                                         

κατάπια το παιδικό μου ουρλιαχτό                                                                  

μα τι αντοχή είναι αυτή στον πόνο                                                                      

εκπαιδευμένο το κοράσιον                                                                                


Κι όταν μετά με βίασες                                                                                     

ήξερα πια τι να κάνω                                                                                     

γνήσια μεσοαστική ανατροφή
τα εν νοσηρώ οίκω μη εν δήμω                                                                      

χώσου στην κρύπτη σου                                                                                

μην τολμήσεις να διαμαρτυρηθείς

Στέρεψε η πηγή                                                                                                  
ποιο νερό καταδέχεται να τρέξει                                                                          

σε τόσο πόνο                                                                                                 


Έλα σώμα μου                                                                                                  

σε σένα ελπίζω
εκδικήσου                                                                                                            

οπλίσατε, σκοπεύσατε, πυρ                                                                          

καλώς ήρθες αρρώστια                                                                                      

νόμιζες πως θα μου κόψεις τα φτερά                                                            

ένθα ουκ έστι πόνος κατοικώ                                                                          

δεν σε φοβάμαι

Δεν σκοτώνεται ο ήδη πεθαμένος

SILENCE AT FULL BLAST

When the belt slashed at my feet
-not even that “Attention! Fragile”
stopped you-
I swallowed my child`s scream
what an endurance to pain
a trained little lass

And when you raped me afterwards
I already knew what to do
genuine middle-class upbringing
never wash your dirty linen in public
sneak into your hiding place
do not dare to protest

The source has dried up
what water deigns to flow
in so much pain

Come, my body
I place my hope in you
revenge yourself
arm, aim, fire away
welcome, illness
you thought that you would clip my wings
I live where there is no pain
I am not afraid of you

The already dead cannot be killed

ΣΤΑ ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ

Πλαστικά ποτήρια στο κομοδίνο                                                                   
μιας χρήσεως κορμιά                                                                                  

λαβωμένα                                                                                              

μια γάζα στο πάτωμα                                                                                    

έλα καλή μου να σε γυρίσω πλευρό                                                                 

δεν σε αφήνουν τα ράμματα                                                                   

σε γυρνώ προς το παράθυρο                                       

θα έχεις χρόνο να αποφασίσεις                                                             

τι διαλέγεις                                                                                                     

τη ζωή που ξημερώνει                                                                                   

ή το τέλος

Το παιδί μου                                                                                            
μόνο λίγο να το δω                                                                           

είναι μικρό ακόμα                                                                                         

πώς θα απασφαλιστεί από της μήτρας                                                        

το ζεστό μου υγρό

Στάσου στο ύψος των περιστάσεων                                             
μόνη                                                                                                            

ακατάλληλη δι’ ανηλίκους

Ω αγαπητή, περαστικά
βίον υγιήν και παραγωγικόν                                                                        
ας αλλάξουμε θέμα                                                                                   

η αρρώστιά σας δε με αφορά   


Εικόνα Αγίου στο μαξιλάρι δίπλα σου                                                              
εκεί που κεφάλι ανδρός θα ακουμπούσε                                                        

Εγώ είμαι εδώ                                                                                      

δεν θα πεθάνεις.

Και να που ήρθε                                                                                     
το περιστέρι στο παράθυρο

Ξημερώνει

 IN THE TRENCHES

Plastic cups on the bedside table
disposable bodies
wounded
a bandage on the floor
come, my dear, let me roll you over
the stitches don’t allow you
I turn you towards the window
you`ll have the time to decide
what to choose
the life that dawns
or the end

My child
I want to see him for a while
he’ s still a small boy
 how will he leave the safety
of the warm liquid of my womb?

Rise to the occasion
alone
your horrible luck
not suitable for minors

My dear, get well soon
I wish you a healthy and productive life
let’s change the subject
your illness does not concern me

The picture of a saint on the pillow beside you
where a man’s head would lay
I am here
you will not die

And so has arrived
the pigeon at the window

It’s dawning

Βιογραφικό Χριστίνα Λαμπούση