Destroy Van Gogh
Είμαι μόλις 33 και όμως καταρρέω
Πόσο διαρκεί ακόμα η αποδόμηση;
Όσο εγώ διαλύομαι
Τα μυρμήγκια αδειάζουν το μυαλό μου
Θαυμάστε με λοιπόν ως πτώμα
Ιδανική νεκρή φύση
Κρανίο ντυμένο με φύκια
Θα του βάλω ένα τσιγάρο να καπνίζει
Αν ήμουν ένα σώμα ακέφαλο;
Ίσως γλίτωνα το φρενοκομείο
Τι φταίει; Tο αψέντι; Oι πόρνες;
Όλες οι σκοτεινές γυναίκες της ζωής μου
Φοράνε μαύρα
-Βγες από την παραίσθηση – Μπες στην πραγματικότητα
Δεν γίνεται – Παντρεύτηκα την πράσινη νεράιδα
Κάθε βράδυ γίνεται διάβολος κι έπειτα φίδι –
Το φίδι δαγκώνει την ουρά του – γίνεται κόλπος γυναίκας
Με πνίγει στο υγρό κανάλι
Κατοικώ στο αγαπημένο τρίγωνο
Ανάμεσα σε τρεις γραμμές
-Ο διάβολος σε προστάζει;
Με εμπνέει
-Σε σκοτώνει
Τουλάχιστον ας διασώσουμε ό,τι απέμεινε μεταξύ μας
Η αγάπη οφείλει να είναι αθόρυβη
Εγώ όμως δεν σε ξέρω για να σε αγαπήσω
-Ν’ αλλάξεις – Συγκροτήσου
Λατρεύω την ακαταστασία
-Είσαι καταδικασμένος
Π α τ έ ρ α λυπάμαι
Τώρα πια ξέρω
Έτσι γεννήθηκα
Zω για να ζωγραφίζω την τελειότητα με τρέλα
Την τρέλα με τελειότητα
Κουράστηκα – Θέλω να κουρνιάσω στην πιο ευρύχωρη
Φωλιά πουλιού της συλλογής μου – η νάρκη είναι ωραία λέξη-
Υπόσχομαι να μην απολογηθώ ξανά για την αναπηρία μου
DESTROY VAN GOGH
I’m just 33 yet breaking down
How long does the deconstruction last?
While I’m falling apart
The ants are emptying my mind
Marvel at me as a corpse then
An ideal nature morte
Skull clad in seaweed
I’ll give it a cigarette to smoke
If I were a headless body?
Perhaps I’d escape the asylum
What’s to blame? Absinth? Whores?
All the dark women in my life
Wear black
-Come out of illusion – Get into reality
Impossible – I married the green fairy
Every night she becomes a demon and then a snake –
The snake bites its tail – becomes a woman’s vagina
It drowns me in the wet channel
I live in the beloved triangle
Between three lines
-Does the demon command you?
It inspires me
-It kills you
At least let’s save what still exists between us
Love should be noiseless
But I don’t know you in order to love you
-Change yourself – Get yourself together
I adore untidiness
-You’re doomed
F a t h e r I’m sorry
Now I know
That’s how I was born
I live to paint perfection with madness
Madness with perfection
I’m tired – I want to snuggle in the roomiest
Bird’s nest in my collection – torpor is a nice word –
I promise never to defend my disability again
Translated by David Connolly
Δον Κιχώτης
Το αποφάσισε
Σήμερα θα γίνει ελαφρύς
Θα βγάλει το σιδερένιο κοστούμι και τη χαλύβδινη γραβάτα
Θα πετάξει το γραφείο στον κενό από το παράθυρο του ορόφου
Θα φορέσει μόνο καθαρό και φίνο κρύσταλλο Βοημίας
Το αποφάσισε
Από σήμερα θα γίνει
Ένας γυάλινος παράφορος ιππότης
Από σήμερα θα γίνει ένας αλλοπαρμένος φούρναρης ιππότης
Κάθε χάραμα θα ζυμώνει τον κόσμο που επιθυμεί με άνθη λωτού
Έπειτα θα γεμίζει τον ουρανό με αφράτα πολύχρωμα μπαλόνια Καρβέλια για να ταΐζει πλάνητες αγαθούς κι ονειροπόλους
Το αποφάσισε
Από σήμερα θα γίνει οπαδός της ανάποδης σκέψης
Άλλωστε για τον περιπλανώμενο στην έρημο της τρέλας
Η μόνη ελπίδα είναι το παράλογο
Κι αυτός προχωρά μόνος
Ντυμένος στα λευκά γιατί
Η έρημός του είναι απ’ αλεύρι
Τα μπαλόνια τα τρυπούν μνησίκακα πτηνά
Και τα καρβέλια πέφτουν επάνω του σαν μετεωρίτες
Τα όνειρα του αλέθονται στη μυλόπετρα της αλήθειας
Περνούν μέσα από τρύπια ανεμόμυλων φτερά κι έπειτα
Πασπαλίζουν τα σύννεφα με την αδιαφορία του αέρα
Κι η Δουλτσινέα;
H Δουλτσινέα του ήταν ένας άγγελος τραβεστί που τον ξεμυάλισε Φορώντας μια περούκα ξανθιά και το μακρύ δαντελένιο νυφικό της Απάτης
Το αποφάσισε
Σήμερα θα σπάσει την ελαφρότητα
Σε χίλια κομμάτια
Για ν’ απογειωθεί
Χωρίς πανοπλία
DON QUIJOTE
His mind is made up
Today he will become light
He’ll shed the iron suit and the steel necktie
Throw his desk out of the office window into emptiness
Wear only fine, clean Bohemian crystal
His mind is made up
Today he will become
An impetuous crystal knight
Today he will become a batty baker of a knight
At the break of each dawn he’ll knead out of lotus leaves the world he longs for
And then he’ll fill the sky with pillowy multicolored loaf-balloons
To feed immaculate and dreamy planets
His mind is made up
Today he will become a partisan of the aberrant idea
For those who find themselves lost in the desert of madness
Can only place their faith in the absurd
And he walks alone
Dressed in white because
His is a desert of flour
Malicious birds peck at the balloons
And his loaves rain down on him like meteorites
His dreams are crushed in truth’s grindstone
Pouring through the pitted wings of a windmill
They sprinkle the clouds with the indifference of the winds
And Dulcinea?
His Dulcinea was a transvestite angel who turned his head
With a blonde wig and the long lace wedding dress of
Deceit
His mind is made up
Today he’ll shatter lightness
Into a thousand pieces
So that he may fly
Without putting on any airs.
Translated by Patricia Felisa Barbeito