Fredy Yezzed | Colombia and Argentina

The Unpublished Journal of Viennese Philosopher Ludwig Wittgenstein

1. (Fragments)

1. Reality is limited by the totality of poetry. Poetry does not have limits.

1.1 Poetry is a garden: a garden that speaks of other gardens.

1.11 Poetry, in a word, Mr. Interviewer, is requiem.

1.12 But the best definition of poetry is the following proposition: Poetry is neither one thing nor the other; perhaps it is not the third thing, either.

1.13 Language is the flower, says Mallarmé. If that is so, then, poetry is its flowering: enchantment of the flower.

1.2 Under the Winter: perhaps its warmest, most productive den.

1.21 The only enemy of poetry is the poet: there, it is he against himself.

1.22 & that silence… ( ) is language reclaiming its own poetry.

1.3 The world has always been a collection of walls, & language is nothing more than one of those inquisitions from heaven. Poetry alone has the daring to leap over it.

1.31 Poetry is like the almond tree: its flowers are sweet-smelling and its fruits bitter.

1.32 To knot one word to another, with the hope of joining men together.

1.33 Poetry that does not open its arms is a mutilated poetry.

1.4 The meta-poetic are the spiders that eat their mother.

Translation by Richard Gwyn

Το ανέκδοτο ημερολόγιο του Βιεννέζου φιλοσόφου Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν

1 (Θραύσματα)

1. Η πραγματικότητα οριοθετείται από την ολότητα της ποίησης. Η ποίηση δεν έχει όρια.

1.1 Η ποίηση είναι ένας κήπος: ένας κήπος που μιλά για άλλους κήπους.

1.11 Η ποίηση, με μια λέξη, κύριε ανακριτά, είναι ρέκβιεμ.

1.12 Όμως ο καλύτερος ορισμός της ποίησης είναι η ακόλουθη πρόταση: Η ποίηση δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο· ίσως ούτε καν το τρίτο.

1.13 Η γλώσσα είναι το λουλούδι, έλεγε ο Μαλλαρμέ. Αν είναι έτσι, τότε η ποίηση είναι ο ανθός: η επωδός του λουλουδιού.

1.2 Υπό τον Χειμώνα: ίσως η πιο θερμή, η πιο παραγωγική φωλιά του.

1.21 Ο μόνος εχθρός της ποίησης είναι ο ποιητής: εκεί είναι ο ίδιος εναντίον του εαυτού του.

1.22 Και αυτή η σιωπή… ( ) Είναι η γλώσσα που διεκδικεί τη δική της ποίηση.

1.3 Ο κόσμος υπήρξε πάντοτε μια συνάθροιση τειχών, και η γλώσσα δεν είναι παρά μια από αυτές τις διερευνήσεις του ουρανού. Η ποίηση έχει μόνο την τόλμη να την υπερπηδήσει.

1.31 Η ποίηση είναι σαν την αμυγδαλιά: τα άνθη της είναι ευωδιαστά και οι καρποί της πικροί.

1.32 Να συνδέεις μια λέξη με μιαν άλλη, με την ελπίδα να ενώσεις έναν άνθρωπο με έναν άλλο.

1.33 Η ποίηση που δεν απλώνει τα χέρια είναι ακρωτηριασμένη ποίηση.

1.4 Το μετα-ποιητικό είναι οι αράχνες που τρώνε τη μητέρα τους.

Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης

El diario inédito del filósofo vienés Ludwig Wittgenstein

1 (Fragmentos)

1. La realidad está limitada por la totalidad de la poesía. La poesía no tiene límites.

1.1 La poesía es un jardín: un jardín que habla de otros jardines.

1.11 Poesía, en una palabra, señor entrevistador, es requiem.

1.12 Pero la mejor definición de poesía es la siguiente proposición: Poesía no es ni lo uno ni lo otro; quizá tampoco lo tercero.

1.13 El lenguaje es la flor, dijo Mallarmé. Si esto es así, entonces, la poesía es la floración: encantamiento de la flor.

1.2 Under the Winter: quizá su madriguera más cálida, más productiva.

1.21 El único enemigo de la poesía es el poeta: allí, es él contra él mismo.

1.22 & ese silencio… ( ) Es el lenguaje que reclama su propia poesía.

1.3 El mundo siempre ha sido una colección de murallas, & el lenguaje no es más que una de esas inquisiciones del cielo. La poesía solo comete la osadía de saltarla.

1.31 La poesía es como el almendro: sus flores son perfumadas y sus frutos amargos.

1.32 Anudar una palabra a otra, con la esperanza de unir un hombre a otro.

1.33 La poesía que no extiende los brazos es una poesía mutilada.

1.4 Lo meta-poético son las arañas que se comen a su madre

2

2.031 Blasphemy, insult: they break up the air.

2.0232 A toothless man is closer to Freedom. He doesn’t curtail what comes from within.

2.0233 All the unexplainable muteness is remembrance – the string of words that has remained anchored to the salt of the past.

2.027 Thinking is numerical; numbers are the caged imagination.

2.0271 We are all counters of syl-la-bles. Whoever is after the occupation of the air has to count syllables – they should know more about numbers than sounds.

2.0272 It is so difficult to reach Nothingness. It’s so Atlantically impossible to stop mentioning our names.

2.0277 However, it’s even more difficult to tell the dream – that prairie of mysterious rams.

2.0279 & what is the good of so many words, if we don’t fight for humanity, for the new man?

2.02791 Because we have faith in words we believe we under¬stand each other.

2.028 I close my mouth. . . and I am left alone.

Translated by Miguel Falquez-Certain

2

2.031 Η βλασφημία, η προσβολή: ραγίζουν τον αέρα.

20232 Ο ξεδοντιασμένος είναι πιο κοντά στην Ελευθερία. Δεν παρακωλύει αυτό που προέρχεται από μέσα.

2.0233 Όλη η ανεξήγητη αλαλία είναι η μνήμη: η φράση που έχει παραμείνει αγκυρωμένη στο αλάτι του παρελθόντος.

2.027 Η σκέψη είναι αριθμητική. Οι αριθμοί: η φαντασία εγκλωβισμένη.

2.0271 Είμαστε όλοι αριθμητές συλ-λα-βών. Όποιος επιθυμεί την τέχνη του αέρα: πρέπει να μετράει συλλαβές∙ πρέπει να γνωρίζει περισσότερο τον αριθμό παρά τον ήχο.

2.0272 Είναι τόσο δύσκολο να φτάσουμε στο Τίποτα. Είναι κατόρθωμα ενός Άτλαντα να σταματήσεις να ονομάζεις τον εαυτό σου.

2.0277 Αλλά είναι ακόμη πιο δύσκολο να ειπωθεί το όνειρο: αυτή η πεδιάδα με τα μυστηριώδη κριάρια.

2.0279 Και τι κάνει η λέξη, αν όχι να αγωνίζεται για τον άνθρωπο, να αναζωογονεί τον άνθρωπο;

2.02791 Επειδή ο άνθρωπος εμπιστεύεται τις λέξεις, γι’ αυτό νομίζουμε ότι καταλαβαινόμαστε μεταξύ μας.

2.028 Κλείνω το στόμα μου: και μένω μόνος.

Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης

2

2.031 La blasfemia, el insulto: agrietan el aire.

20232 El desdentado está más cerca de la Libertad. No le pone obstáculos a lo que viene de adentro.

2.0233 Toda la mudez inexplicable es el recuerdo: el sintagma que se ha quedado anclado a la sal del pasado.

2.027 El pensar es numérico. Los números: imaginación enjaulada.

2.0271 Todos somos contadores de sí-la-bas. El que quiera el oficio del aire: tiene que contar sílabas; debe saber más del número que del sonido.

2.0272 Es tan difícil llegar a la Nada. Es tan atlánticamente imposible dejar de nombrarse.

2.0277 Pero aún más difícil es decir el sueño: esa llanura de carneros misteriosos.

2.0279 ¿& qué hace la palabra, si no es luchar por el hombre, reverdecer al hombre?

2.02791 Porque el hombre tiene fe en las palabras, por eso es que creemos entendernos.

2.028 Cierro la boca: & me quedo solo.