Lena Kallergi, Greece

Lena Kallergi, GREECE

The Poems

The Origin of a Species

I know nothing about ships.

When I see one pass by under the sun
something deeply nocturnal moves through me.
A knowledge of small, closed spaces,
of the darkness of the sea.

And when they approach, lit up in the night
above the black masses of water,
they are light festivities, fragments of foreign worlds
I follow for a while with my gaze.

I too was once in the wooden belly of the first ship
with the other creatures,
as one story goes.
But I didn’t find salvation to reproduce
only travellers with a thousand myths,
a language in continuous metaphor.

I don’t know how a hull is designed,
how it is named, how they heave it in the water.
And if I were chosen to live,
no one taught me navigation.

It’s time I make a vessel of my own.
I don’t even know about myself.

*

Η καταγωγή ενός είδους

Δεν ξέρω τίποτε από πλοία.

Όταν τα βλέπω να περνούν κάτω απ’ τον ήλιο
κάτι βαθιά νυχτερινό με διαπερνά
μια γνώση από κλειστή καμπίνα
απ’ το σκοτάδι της θάλασσας.

Κι όταν πλησιάζουν μες στη νύχτα φωτισμένα
πάνω στους μαύρους όγκους του νερού
γίνονται ανάλαφρες γιορτές, θραύσματα ξένων κόσμων
που ακολουθώ για λίγο με το βλέμμα.

Ήμουν κι εγώ στην ξύλινη κοιλιά του πρώτου πλοίου
μαζί με τ’ άλλα ζωντανά,
έτσι λέει μια ιστορία.
Όμως δεν βρήκα σωτηρία ν’ αναπαράγω
μόνο ταξιδευτές με χίλιους μύθους
μια γλώσσα σε διαρκή μεταφορά.

Δεν ξέρω ένα σκαρί πώς το σχεδιάζουν
πώς το ονομάζουν, πώς το ρίχνουν στο νερό.
Κι αν επιλέχθηκα να ζήσω
δεν μου έμαθε κανείς ναυσιπλοΐα.

Καιρός να φτιάξω ένα πλωτό δικό μου.
Ούτε από μένα ξέρω.

* * * 

The child adrift

Once, the most fearful things in the world
were the curtain and the wardrobe.

Night fell in the little room
and you began to tremble
near the dark wood, the thick cloth,
patterns of a domesticated savagery
that agonized as it aged: when you grow up,
the shadows too will just increase.

Then, the point of view shifts.
The windows grow small
along with your old clothes.
The wardrobe itself starts to get short
and slender, with its own children and sisters,
no more frightening than a family,
and the curtain takes on a theatrical role
for your nighttime performances.

You change fears and houses.
Certain darknesses fade, others suddenly deepen.
Hidden courtyards appear,
games you forgot turn up again
in a drawer and show you the way.

You are always sensitive to shadows
and prone to the night.
But you know well how to handle wood
and thickly woven cloth.

If you plunge into memories
and are drenched in sobbing
you use them for kindling.
If you want to depart,
you use them as a raft.

*

Βαθύ παιδικό

Κάποτε
τα πιο τρομερά πράγματα στον κόσμο
ήταν η κουρτίνα και η ντουλάπα.

Έπεφτε η νύχτα στο μικρό δωμάτιο
κι άρχιζες να τρέμεις
δίπλα στα σκούρα ξύλα, στην πυκνή ύφανση,
σχέδια μιας εποχής οικόσιτα άγριας
που αγωνιούσε πως αν μεγαλώσει
απλώς θα μεγαλώσουν και οι σκιές.

Κάποτε αλλάζει η οπτική γωνία.
Μικραίνουν τα παράθυρα
μαζί με τα παλιά σου ρούχα.
Η ντουλάπα η ίδια αρχίζει να κονταίνει
να λεπταίνει, να έχει παιδιά κι αδελφές
καθόλου πιο τρομακτικές από μια οικογένεια
ενώ η κουρτίνα γίνεται αυλαία
για τις νυχτερινές σου παραστάσεις.

Αλλάζεις φόβους και σπίτια.
Κάποια σκοτάδια χάνονται, άλλα βαθαίνουν απότομα.
Κρυμμένες αυλές φανερώνονται
παιχνίδια που ξέχασες βρίσκονται πάλι
στα συρτάρια σου και σου δείχνουν τον δρόμο.

Είσαι πάντοτε ευαίσθητη με τις σκιές
και επιρρεπής στη νύχτα.
Ξέρεις όμως καλά να χειρίζεσαι ξύλα
και χοντρά υφασμένα πανιά.
Αν βουτήξεις στη μνήμη και βραχείς στους λυγμούς της
τα κάνεις προσάναμμα.
Αν θελήσεις να φύγεις,
υλικά για σχεδία.

The Poet

Lena Kallergi has published the books of poetry Περισσεύει ένα πλοίο/A Ship to Spare (Gavrielides, 2016 – Poets’ Circle Award, shortlisted for National Poetry Award) and Κήποι στην άμμο/Gardens on sand (Gavrielides, 2010 – ‘Maria Polydouri’ Award) and two volumes of poetry in collaboration with ‘Ομάδα Από Ποίηση’/ ‘Poetry Team’ (Gavrielides, 2010, 2012). Her poems, essays and translations can be found in print and online journals and anthologies in Greece and abroad. She has translated poetry by Giacomo Leopardi (Η νύχτα απομένει/Night Remains, Gavrielides, 2013), William Wordsworth, John Keats, Samuel Taylor Coleridge, and others. She lives and works in Athens, Greece.

*

Η Λένα Καλλέργη έχει γράψει τα βιβλία ποίησης Περισσεύει ένα πλοίο (Γαβριηλίδης, 2016 – Βραβείο Κύκλου Ποιητών, βραχεία λίστα Κρατικών Βραβείων Ποίησης) και Κήποι στην άμμο (Γαβριηλίδης, 2010 – Βραβείο «Μαρία Πολυδούρη»). Συμμετείχε στα συλλογικά, πειραματικά βιβλία ποίησης Ομάδα Από Ποίηση (Γαβριηλίδης, 2010) και Ομάδα Από Ποίηση ΙΙ: Υπέρ Ονειρίας (Γαβριηλίδης, 2012). Ποιήματα, δοκίμια και μεταφράσεις τις βρίσκονται σε έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά και ανθολογίες στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Έχει μεταφράσει ποίηση των Giacomo Leopardi (Η νύχτα απομένει, Γαβριηλίδης, 2013), John Keats, Samuel Taylor Coleridge, William Wordsworth, κ.α. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.