Thanasēs Th Niarchos | Greece

ΦΩΤΙΕΣ Τ’ ΑΗ ΓΙΑΝΝΗ  

Διαδόθηκε η φήμη 

πως από εμπρηστές απειλείται η πόλη μας 

αποθηκεύουν εκρηκτικές ύλες και μηχανήματα 

και σε παράνομες συγκεντρώσεις διαλέγουν 

τις καταλληλότερες για ναρκοθέτηση συνοικίες 

διατρέχουμε κίνδυνο εξαφανισμού 

μα υπάρχει ταυτόχρονα κάτι επίσης φοβερό 

οι εμπρηστές δε μας είναι άγνωστοι  

σα φυσιογνωμίες τουλάχιστον 

αφού κινούνται ανάμεσά μας 

ανάμεσα σε χιλιάδες ευυπόληπτους πολίτες 

που φροντίζουν για την οικογένειά τους για τα κοινά 

που αγνοούν τις δικές τους κρυφές προθέσεις 

έτσι μπορεί νάρθει κανείς σ’ άμεση επαφή μ’ έναν εμπρηστή  

να συνομιλήσει μαζί του ίσως και να τον βοηθήσει 

αν τύχει νάναι γείτονας ή φίλος του 

δίχως να γνωρίζει πως συνεργεί στην καταστροφή του 

στη ναρκοθέτηση του δικού του σπιτιού 

δυστυχώς καμία πρόνοια δε σφράγισε τους εμπρηστές 

μ’ ένα διακριτικό σημάδι 

ώστε να μπορεί κανείς να προφυλαχτεί ή ακόμη 

και ν’ αμυνθεί μ’ ένα περίστροφο αν χρειαστεί 

έτσι ενώ αμέριμνοι διασκεδάζουμε 

μπορεί έκπληκτοι ν’ αντικρύσουμε την πόλη 

παρανάλωμα του πυρός 

να εξηγήσουμε σε μια στιγμή τον υπόγειο θόρυβο 

που δε μας άφηνε να κλείσουμε τα μάτια μας τη νύχτα 

την πόλη μας που είχε παραδοθεί στα χέρια άλλων 

όταν πιστεύαμε πως εμείς την κυβερνάμε 

κι ακόμη να δούμε τον γείτονά μας το φίλο μας 

που τον γνωρίζαμε φιλήσυχο και συνετό άνθρωπο  

στο πρόσωπο ενός εμπρηστή 

διερχόμαστε κίνδυνο ολοκληρωτικό συμπολίτες 

γρηγορείτε 

για το μέλλον των παιδιών μας για τη δική μας δικαίωση 

επιτακτικό καθήκον να διασφαλίσουμε τις στέγες τα 

υπάρχοντά μας 

τα πνευματικά μας κέντρα 

να μην επιτρέψουμε την παράδοση της πόλης 

στις δυνάμεις του σκότους 

γρηγορείτε 

ο κίνδυνος μας απειλεί μας εντόπισε είναι μέσα μας 

δε θ’ αργήσει η έκρηξη 

γρηγορείτε 

τα πιο ανιδιοτελή στοιχεία της πόλης μας άρχισαν κιόλας 

να μεριμνούν 

τοποθετήθηκαν επικεφαλής του αγώνα διάσωσης 

οι εμπρηστές πολλαπλασιάστηκαν 

δραστηριοποίησαν τις δυνάμεις τους 

ο κόσμος έχει πανικοβληθεί 

τρέχει ρωτά άρχισε για πρώτη φορά ν’ ανησυχεί 

η πόλη μεριμνά ανέκαθεν μεριμνούσε 

μην ανησυχείτε κρατηθείτε στα σπίτια σας 

μη σπέρνετε τον πανικό 

ακούμε τα μηχανήματα να δουλεύουν 

δίχως να βλέπουμε τους εμπρηστές 

η έκρηξη θάχει ασφαλώς προσδιοριστεί σε μια  

συγκεκριμένη ώρα 

πλημμύρισαν οι δρόμοι ανθρώπους 

ζητούν απελπισμένα ένα έδαφος που να μην  

έχει ναρκοθετηθεί 

όμως για τίποτε δε μπορεί νάναι κανείς σίγουρος 

οι εμπρηστές κυριάρχησαν της πόλης δίχως να φαίνονται 

κανείς δεν εμπιστεύεται το διπλανό του όπως πριν 

η πόλη γέμισε εμπρηστές 

κανείς όμως δεν τους ξέρει δε τους βλέπει 

κρατηθείτε σε απομόνωση 

γονείς από τα παιδιά σας αγαπημένοι από  

τους αγαπημένους σας 

η πόλη μεταδίνει μηνύματα κατά των εμπρηστών 

η πόλη καίγεται 

η πόλη μεταβλήθηκε σ’ ένα απέραντο νεκροταφείο 

μιλούμε μέσα απ’ τις σήραγγες. 

FIRES OF ST. JOHN  

The rumour spread  

that our city is threatened by arsonists  

they are stockpiling explosives and machinery  

and in illegal gatherings they select  

the most suitable neighbourhoods for setting mines  

we run the risk of extinction  

but there is simultaneously something equally terrifying  

the arsonists are not unknown to us  

as faces at least  

since they move among us  

among thousands of respectable citizens  

who care for their families, for public affairs  

who are unaware of their hidden intentions  

thus one may come into direct contact with an arsonist  

speak with him, perhaps even help him  

if it happens that he is his neighbour or his friend  

without knowing that he is complicit in his own destruction  

in the mining of his own house  

unfortunately no foresight sealed the arsonists  

with a distinguishing mark  

so that one might protect oneself or even  

defend oneself with a revolver if needed  

thus while we are carelessly enjoying ourselves  

we may astonished witness the city  

consumed by fire  

to explain in a single instance the underground noise  

that did not let us close our eyes at night  

our city which had been handed over to the hands of others  

when we believed that we governed it  

and furthermore, to see our neighbour, our friend  

whom we knew as a peaceful and prudent man  

in the face of an arsonist  

we are passing through a total danger, fellow citizens  

urgently keep watch  

for the future of our children for our own vindication  

imperative duty to secure the roofs our  

belongings  

our spiritual centres  

to not allow the surrender of the city  

to the forces of darkness  

urgently keep watch  

the danger threatens us has pinpointed us is within us  

the explosion will not delay  

specific time  

flooded the streets with people  

seeking desperately a ground that has not  

been mined  

but one cannot be certain of anything  

the arsonists dominated the city without appearing  

no one trusts his fellow man as before  

the city filled with arsonists  

but no one knows them no one sees them  

keep yourselves in isolation  

parents from your children loved ones from  

your loved ones  

the city transmits messages against the arsonists  

the city is burning  

the city has been transformed into an endless cemetery  

we are speaking from within the tunnels. 

ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ 

στον Σούλη 

Ένα ένα βγάζω τα ρούχα 

τα παπούτσια μου 

την άνοιξη τον πρώτο μου πόνο 

φθινόπωρα και καλοκαίρια 

το χώμα που ράγισε νύχτα 

και βγήκε τ’ ανάστημά μου 

μετά έρχεσαι εσύ 

με την πανοπλία των δακρύων 

με λέξεις αποδημητικά πουλιά 

βογγώντας μένεις 

διψώντας την άλλη σου μέρα 

φως που μου γκρεμίζει τα μάτια 

για να μάθω 

να συλλαβίζω τον κόσμο 

να κινδυνεύω σε ώρες αιθρίας 

να θανατώνω το θάνατο 

καθώς τα τριαντάφυλλα του κήπου μας 

γίνονται αργά 

αγάλματα και με πετροβολούν 

θα σφηνώσω 

σε μια νότα τον κόσμο 

σ’ ένα λιμάνι τον πόνο 

να μην έχω να θυμάμαι 

να μην έχω να ξεχνώ 

τόσο σ’ αγάπησα ελευθερία μου 

που και ναυαγισμένος ναυάγησα 

που γύρισα απ’ την Έρημη Χώρα 

με χιλιάδες περιστέρια να φτεροκοπούν  

στα χέρια μου 

μη διστάσεις 

να χτυπήσεις το πρόσωπό μου με όστρακα 

θα γίνω δάσος με μαρμάρινα φύλλα 

βράχος που δε ριζώνει σ’ άλλη γη  

τελευταία λέξη στην άκρη της νύχτας 

λίγο πριν νερό αλμυρό τσακίσει τον ύπνο μου 

κι αγάλματα που έχασαν τη μνήμη τους 

που ξέχασαν την αφή των δαχτύλων 

με ξεπροβοδίσουν. 

Μια θλίψη με πρόσωπο φίλου  

είναι το δέντρο 

μια ρωγμή στον ύπνο σου 

μια θάλασσα που βούλιαξε στην αγκαλιά της 

θα γίνεις νερό θα γίνεις μουσική 

μην πεις αγάπη δέντρο φυλακή 

πριν ακουμπήσεις στη ζωή σου 

εκατομμύρια πάρκα θα σε δολοφονήσουν 

μ’ ένα μαχαίρι φυλλωσιάς 

μ’ ένα ζευγάρι χειροπέδες 

που δεν ξεχνιούνται  

(Είκοσι τέσσερα νυχτερινά τραγούδια, 1970) 

SIEGE  

to Soulis  

One by one I remove the clothes  

my shoes  

the spring my first pain  

autumns and summers  

the earth that cracked at night  

and my height emerged  

then you come  

with the armour of tears  

with words migratory birds  

groaning you stay  

thirsting for your other day  

light that tears down my eyes  

so that I learn  

to syllabify the world  

to risk in hours of clear skies  

to slay death  

as the roses in our garden  

slowly become  

statues and stone me  

I will wedge  

into a single note the world 

into a harbour the pain  

so that I have nothing to remember  

so that I have nothing to forget  

this much I loved you my freedom  

that even shipwrecked I was shipwrecked  

that I returned from the Waste Land  

with thousands of doves fluttering  

in my hands  

do not hesitate  

to strike my face with shells  

I will become a forest with marble leaves  

a rock that does not take root in any other land  

the last word at the edge of the night  

just before salty water shatters my sleep  

and statues that lost their memory  

that forgot the touch of fingers  

send me off. 

A sorrow with the face of a friend  

is the tree 

a crack in your sleep  

a sea that sank into its own embrace  

you will become water you will become music  

do not say love tree prison  

before you lean onto your life  

millions of parks will assassinate you  

with a knife of foliage  

with a pair of handcuffs  

that cannot be forgotten. 

Βιογραφικό Thanasēs Th Niarchos