Chryssa Vlachou, Greece

Chryssa Vlachou, Greece

The Poems

The Red Peacocks

I came down the stairs of the house. Red peacocks fluttered in
my amputated arms. The young ladies of Avignon, beaks of surviving birds,
pecked at the April plaster. A strange gum-tree smell was coming
from the climbing room. I opened the door. A middle-aged man with a wooden
leg was asking for the exit. We stared at each other as if we had
met before. We were seeking escape. But the water level had risen
so high. Then we both knelt down extolling that strange immobilization.

Suddenly the red peacocks sucked up all the water. Left in the room were
the ropes revealing some future hanging situation.
We reached the railway station. We were still kneeling. People were looking
at us bewildered. They crossed themselves. But they, too, were in the same position.

(translation : Gounelas X.D. )

*

Τα κόκκινα παγώνια

Κατέβαινα τις σκάλες του σπιτιού. Κόκκινα παγώνια φτερούγιζαν στα
κομμένα μου χέρια. Οι δεσποινίδες της Αβινιόν, ράμφη επιζώντων πτηνών,
τσιμπούσαν τον Απριλιάτικο γύψο. Ερχόταν μια παράξενη μυρωδιά σκίνου
απ’ το δωμάτιο αναρρίχησης. Άνοιξα την πόρτα. Ένας μεσήλικας με ξύλινο
πόδι ρωτούσε πού είναι η έξοδος. Κοιταζόμασταν σαν να είχαμε
ξαναϊδωθεί. Ζητούσαμε διαφυγή. Μα η στάθμη νερού είχε ανέβει τόσο
ψηλά. Τότε γονατίσαμε και οι δυο υμνώντας εκείνη την παράξενη απραξία.

Αίφνης τα κόκκινα παγώνια ρούφηξαν όλο το νερό. Στο δωμάτιο έμειναν
τα σχοινιά μαρτυρώντας κάποια μελλοντική κρεματόρια συνθήκη.
Φτάσαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό. Είμασταν ακόμα γονατιστοί.
Οι άνθρωποι μας κοίταζαν σαστισμένοι. Κάνανε το σταυρό τους. Μα κι
αυτοί, την ίδια στάση είχαν.

* * * 

Addendum Ending in Rain

Family supper, with the loose speed of last-minute polyphony.

Every clash collides with the and. A change of place at the table
leaves a portion of responsibility with others as well. Meanwhile an awkward
lizard is cut into three. Each of its pieces is different for the other. The
next Spring we see it whole confronting us with its icy
gaze. So frozen, that we throw over it a green cloth.

Intermission.
A bit of plain with foamy mountain and smudged waterfall. This
is the dessert.

At the dregs of dusk, deeply you disturb the future.
If the rain speaks to you it will be of Ai Strati.
If it suggests a spark it will be from Ioulia.

Bear in mind the evening downpour.
Scattering blossoms and salamanders.
Yellow for decay, black for luck.
And for the feather sleigh the fall is at fault.

(translation : Gounelas X.D. )

*

Επίμετρο λήξης με βροχή.

Οικογενειακό δείπνο, με έκλυτη ταχύτητα πάρωρης πολυφωνίας.

Κάθε ρήξη προσκρούει στο και. Μια αλλαγή θέσης στο τραπέζι κι έχεις
αφήσει ένα μερίδιο ευθύνης και στους άλλους. Εν τω μεταξύ μια 
αλλόκοτη σαύρα κόβεται στα τρία. Κάθε κομμάτι της αδιαφορεί για το
άλλο. Την επόμενη Άνοιξη την βλέπουμε ολόκληρη να μας συναντά με
το κρύο βλέμμα της. Τόσο παγερό, που της πετάμε ένα πράσινο ύφασμα.

Διακοπή.

Λίγη πεδιάδα με αφρόκρεμα βουνού και πασαλειμμένο καταρράκτη.

Αυτό είναι το επιδόρπιο.

Στο κατακάθι δειλινού, βαθιά κινείς το μέλλον.
Αν σου μιλήσει η βροχή, θα ‘ναι του Άη Στράτη.
Αν σου μηνύσει φλόγιστρο θα ‘ναι της Ιουλίας.

Να ‘χεις στο νου σου τη βραδινή νεροποντή.
Πετά ανθούς και σαλαμάνδρες.