Marta López Vilar, Spain

Marta López Vilar, Spain

The Poems

THE TREE

I look at the tree bathed in sunlight. I look at its branches, its leaves,
I observe how its roots emerge from the dirt. The sun rises
and nothing seems to end ever. All things return to their beginning:
the wind, the little bird looking at me through the tree, all around the grass that’s
growing. I near my hand to the sunlight passing through the
branches. Just a little closer and I could caress it. I stand still under
the tree. Everything fits in this light which penetrates the leaves. Everything.
Everything fits in my fingers. All of a sudden my name. All of a sudden my heart.
Tree, beautiful tree, who knows not of the night, protect me.

Poems of Marta Lopez Vilar, from her book The Great Forest (2019)

Translation (Greek to English): Manos Apostolidis

*

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ

Κοιτάζω το δέντρο το λουσμένο στον ήλιο. Κοιτάζω τα κλαδιά του, τα φύλλα,
παρατηρώ τον τρόπο που οι ρίζες του ξεπηδούν μέσα απ’ το χώμα. Ξημερώνει
και τίποτα δε φαίνεται να τελειώνει ποτέ. Όλα επιστρέφουν στην αρχή τους:
ο άνεμος, το μικρό πουλί που με κοιτά μέσα από το δέντρο, τριγύρω το χορτάρι
που μεγαλώνει. Πλησιάζω το χέρι μου στο φως του ήλιου που περνά μέσα από
τα κλαδιά. Λίγο ακόμα και θα μπορούσα να το χαϊδέψω. Στέκομαι ακίνητη κάτω
από το δέντρο. Τα πάντα χωρούν σ’ αυτό το φως που διαπερνά τα φύλλα. Τα πάντα.
Τα πάντα χωρούν στα δάχτυλά μου. Ξαφνικά τ’ όνομά μου. Ξαφνικά η καρδιά μου.
Δέντρο, όμορφο δέντρο που δε γνωρίζεις τη νύχτα, προστάτευσέ με.

Ποιήματα της Μάρτα Λόπεθ Βιλάρ, του βιβλιου Το Μεγάλο Δάσος (2019)

(Μετάφραση: Σταμάτης Πολενάκης)

* * *

THE STORM

It was raining and the last light of the afternoon flickered. The landscape was fragmenting.
One last drop: the ruined tram, the synagogue, the destroyed Forest.
The dark sky resounding. Forget the birds. You cannot save them.
Tomorrow go pick up whatever survived, that which exists no more, like a shipwreck.
Start building anew the tram, the synagogue, the Forest of the birds.
And then rest.

Poems of Marta Lopez Vilar, from her book The Great Forest (2019)
Translation (Greek to English): Manos Apostolidis

*

Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ

Έβρεχε και τρεμόσβηνε το τελευταίο φως του απογεύματος. Το τοπίο θρυμματιζόταν.
Μια τελευταία σταγόνα: το διαλυμένο τραμ, η συναγωγή, το κατεστραμμένο Δάσος.
Αντιλαλούσε ο σκοτεινός ουρανός. Ξέχνα τα πουλιά. Δεν μπορείς να τα σώσεις.
Αύριο να περιμαζέψεις ό,τι επέζησε, αυτό που δεν υπάρχει πια, σαν ένα ναυάγιο.
Να ξαναφτιάξεις από την αρχή το τραμ, τη συναγωγή, το Δάσος των πουλιών.
Και ν’ αναπαυθείς.

Ποιήματα της Μάρτα Λόπεθ Βιλάρ, του βιβλιου Το Μεγάλο Δάσος (2019)

(Μετάφραση: Σταμάτης Πολενάκης)