[2 ποιήματα από την τελευταία συλλογή Ακόμα Βαφτιζόμαστε, εκδ. Κείμενα, 2022]
[ακόμα βαφτιζόμαστε]
μέρες καλοκαιριού του δύο χιλιάδες δεκαοκτώ
έναν αιώνα μετά·
ακόμα χωρίς δουλειά
από το Dalston στο Jericho
και πάλι πίσω
μια στη Βαλτετσίου
και μια γύρω απ’ τη Λουκιανού
ανάνθιστος φοράω πάλι μαύρα
κι αφήνω γένια
σας συναντώ ξανά
επιχειρούμε το θαύμα
στο ασυνεχές
ανακαλύπτουμε ουλές
με δίκαιους φόβους
σε αυθαίρετους καιρούς και τόπους
ανάμεσα στον ήλιο και σε μια ανοιχτή φλέβα
το παρελθόν είχε άλλα σχέδια για μας
βαφτιζόμαστε
στις νεραντζιές που ανθίζουν
στους δρόμους του κέντρου
κρίσης κρήνες
ποτίστε μας κι άλλο
οι κυκλικοί ρυθμοί ακτινοβολούν
κι όπως δεν ήταν το πριν γιορτή
δεν είναι και το τώρα απόγνωση
θα υποφέρουμε κι αυτή την ειρήνη
ό,τι κόσμος ήταν
κόσμος παραμένει
[Still Getting Baptized]
Summer days of two thousand eight
A century later;
Still unemployed
From Dalston to Jericho
And back
Sometimes in Loukianou
Sometimes around Valtetsiou
Unflowered I wear black again
And grow a beard
I meet you anew
We attempt the miracle
To the uncontinuum
We discover scars
With fair fears
In arbitrary times and places
Between the sun and an open vein
The past had other plans for us
We are baptized
To the bitter orange trees that blossom
To the city center streets
Crisis fountains
Water us more
Circular rhythms shine
And as before was not a celebration
Likewise, now is not despair
We will suffer this peace too
Whatever was cosmos;
Cosmos remains
[στην πιο συναρπαστική καμπύλη της ρωγμής]
οι ζωές μας πλέον αντιστοιχούν
σε κάτι που απροσδόκητα πλησιάζει
μοιάζει όμορφη μέρα να κρυφτείς
βρίσκομαι στους χωρίς εσένα δρόμους
οι στιγμές σ’ ενέχουν ακόμα
το πρωινό σε χρειάζεται
προσπαθώ να φέρω πίσω
όσα δραπέτευσαν
με τη σοφία της ανασφάλειας
εισχωρώ σε κάποιο τέλος
νιώθω το ένστικτό σου μέσα μου
με συνοδεύει σε υπολείμματα ονείρων
αφαιρείς τον διάκοσμο
αφήνομαι στην τυραννία της ειλικρίνειας
τα πράγματα είναι πιο σκληρά
απ’ όσο είμαστε εμείς
μεγαλώνω
κι όμως υπάρχουν ακόμα εκείνες οι στιγμές
άλλο η ζωή, άλλο η αλήθεια·
άλλο εμείς
ας συγκρίνουμε μυθολογίες
δίνω ό,τι μπορώ να δώσω
συναντηθήκαμε στην πιο
συναρπαστική καμπύλη της ρωγμής
θα φύγεις;
ή μήπως σ’ αρέσει ο τρόπος που καίει;
υγρή ροή που συνεπαίρνεις
θα σε συναντήσω στην έκπληξη
εκεί που τίποτα
δεν πληγώνει πια
[in the most fascinating curve of rupture]
our lives now correspond
to something unexpectedly approaching
it seems like a great day to hide
I find my self in the without you streets
the moments still involve you
the morrow requires you
I strive to bring back
all that fled
with the wisdom bestowed by insecurity
I squeeze myself into a random ending
I feel your gut in mine
escorting me in shrapneled dreams
you strip all ornament
and I surrender to the tyranny of candor
matters are toughter
than we are
I age
and yet these moments still exist
life is another, truth is another and we another
let’s compare mythologies
I’ll go all in
we met at the most fascinating curve of rupture
are you leaving ?
or maybe you like the way it burns
liquid flow that swipes away,
I’ll meet you at the unexpected;
where nothing wounds anymore